رفت و چمدان خویش را با خود برد
رفت و چمدان خویش را با خود برد
احساس نهان خویش را با خود برد
از آن خودش کرد جهان را دربست
آنگاه جهان خویش را با خود برد
دل ها همه شیدای نگاهش بودند
شیداشدگان خویش را با خود برد
بغضی ازلی قیمت لبخندش بود
لبخند گران خویش را با خود برد
پاییز ردیف بیت هایش شده بود
اشعار خزان خویش را با خود برد
محمد عابدینی
1391/1/14