زخمی عمیق داغ تو بر دل نشانده است
عشق تو کار را به کجاها کشانده است؟
جوری دلم گرفته که انگار محتشم
بالای منبر غزلم روضه خوانده است
حسّی غریب، خواهشی از جنسِ آسمان
از بامِ شعر، مرغِ دلم را پرانده است
در حسرتِ عزای تو تقویمِ قلبِ من
ذی‌القعده را به ماهِ محرّم رسانده است
دارد به گوش می‌رسد از دور نوحه‌ای...
تا ماهِ ماتمِ تو چهل روز مانده است
محمّد‌عابدینی
31تیر98
چندیست که احوال زمین بارانیست
چشمان تمام مومنین بارانیست
حتی خبر هواشناسی گفته است
امسال هوای اربعین بارانیست
محمد عابدینی
با ذکرِ نامِ فاطمه و یاعلی‌مدد
کردیم راهِ توطئه‌ها را دوباره سد
آغاز شد محرّم و فهمید روزگار
ما ملّتِ امام حسینیم تا ابد
8 مهر 1398
اصلا این ماه عجب حال و هوایی دارد
رمضان در دلِ خود کرب و بلایی دارد
کامِ خشکیده و لب‌های ترک‌خورده‌ی ما
در تبِ روضه‌ی تو شور و نوایی دارد
پای سجّاده‌ی اِحیا و مناجات و سحر
جز ولای تو دلِ ما چه دعایی دارد؟
بارها عهد شکستیم و تو با ما ماندی
چه کسی جز تو چنین مهر و وفایی دارد؟
مال و جان؟ همسر و فرزند؟ قبول است آقا
کربلایی شدنِ ما چه بهایی دارد؟
دست می‌گیرد و دل می‌برد و می‌بخشد
این حسین کسیت که این گونه عطایی دارد؟
دلمان لک زده یک بار زیارت برویم
دلِ غمدیده‌ی ما نیز خدایی دارد
با لبِ تشنه و در گرمی ظهرِ رمضان
بردنِ نامِ تو آقا چه صفایی دارد
محمّد عابدینی
