بس که دل بردی و بریدی دل، در دل خلق کینه ها داری
قصد دَه روز کرده ای انگار، خانه در زخم سینه ها داری
بُرد بُردِ مذاکراتم را، به دو چشم سیاه می بازم
تو ولی روی میز گیسویت، لشکری از گزینه ها داری
محمد عابدینی
1392.11.29
باید به جرم عاشقی ات اعتراف کرد
باید میان حسرت تو اعتکاف کرد
تعبیر خواب زمزم و کعبه نگاه توست
باید به دور چشم سیاهت طواف کرد
محمد عابدینی
باور نکن... این قصّه جز افسانه ای نیست
شمعم ولی اطراف من پروانه ای نیست
مهمان شهرستانی چشم تو ام... حیف
در پایتخت عشق مهمانخانه ای نیست
دیروزِ من... امروزِ من... فردای من پر!
از حال من ویرانه تر ویرانه ای نیست
دیوانه و مجنون اگر من هم نباشم...
پس زیر سقف آسمان دیوانه ای نیست
خواهد شکست این بغض آخر مثل قلبم
افسوس اما در کنارم شانه ای نیست
جایی که صیّادش تو باشی در کمندش
حتّی برای صید بودن دانه ای نیست
هر روز در گوش خودم می خوانم این را:
باور نکن این قصّه جز افسانه ای نیست
محمد عابدینی
با من از ابتدا سرِ سازش نداشتی
کارِ تو قهر کردن و کارِ من آشتی
پُر کرد باغِ قلبِ مرا شاخ و برگ تو
این بذرِ عشق بود که در سینه کاشتی
مانندِ اسبِ خسته و مغرور و سرکشی
یک بار در مسیر قدم بر نداشتی
با هر بهانه بیشتر عاشق شدم ولی
با هر بهانه سر به سرم می گذاشتی
میخواهم عامیانه بگویم... اجازه هست؟
می خواستم برای تو باشم... نذاشتی!
محمد عابدینی
با خود نمی بری تو مرا من ولی تو را
باور نمی کنی تو مرا من ولی تو را
دیگر برای عاشقیَم مدرکی مخواه
عاشق نمی شوی تو مرا من ولی تو را
محمدعابدینی
1389